Urodzony 12 sierpnia 1937 r. w Biłgoraju. W 1970 r. ukończył Zaoczne Technikum Ekonomiczne im. Augusta i Juliusza Vetterów w Lublinie.
W latach 1953-1954 pracownik Włosiankarskiej Spółdzielni Pracy w Biłgoraju, od 1955 do 1964 r. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej, w latach 1964-1971 Zakładów Przemysłu Dziewiarskiego Mewa, od 1971 do 1976 r. Biłgorajskich Zakładów Naprawy Samochodów, w latach 1976-1988 Przedsiębiorstwa Budownictwa Inżynieryjno-Drogowego w Biłgoraju.
Od października 1980 r. w „Solidarności”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego, od grudnia 1980 r. Komisja Zakładowa (KZ) w Przedsiębiorstwie Budownictwa Inżynieryjno-Drogowego (PBID). Od czerwca 1981 r. przewodniczący Zarządu Oddziału „Solidarności” Ziemi Biłgorajskiej.
W dniach 13-15 grudnia 1981 r. w ukryciu na plebanii kościoła Wniebowzięcia NMP w Biłgoraju. 15 grudnia 1981 r. internowany w Ośr. Odosobnienia w Krasnymstawie, od 9 stycznia 1982 r. we Włodawie, od 23 kwietnia 1982 r. w Kwidzynie, zwolniony 31 listopada 1982 r. W latach 1982-1989 działacz podziemia: kolporter podziemnych wydawnictw; działacz komisji charytatywnej przy kościele św. Bartłomieja w Sitańcu k. Zamościa, współorganizator Mszy za Ojczyznę w kościołach Wniebowzięcia NMP i św. Marii Magdaleny w Biłgoraju oraz spotkań w ramach Duszpasterstwa Rodzin. W 1985 r. sygnatariusz Apelu 100 nawołującego do bojkotu wyborów do Sejmu PRL, uczestnik akcji niezależnej kontroli frekwencji wyborczej. Od 9 października do 22 listopada 1985 r. zaangażowany w pomoc ukrywającemu się Janowi Skrokowi. Wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, wielokrotne rewizje w mieszkaniu. W okresie od 1984 do 1988 przewodniczący Społecznego Komitetu Przeciwalkoholowego w PBI-D, wykorzystywanego jako przykrywka do działalności podziemnej. Wiosną 1988 r., po kilkuletnich szykanach (przenoszenie na gorsze stanowiska, odbieranie premii, nieprzyznawanie dodatków drożyźnianych), zwolnił się z pracy.
W latach 1988-2002 własna działalność gospodarcza. W 1989 r. uczestnik reaktywowania Zarządu Oddziału „Solidarność” Ziemi Biłgorajskiej, od 2001 do 2005 r. przewodniczący Koła Emerytów i Rencistów przy ZO. Od 1989 r. przewodniczący Rejonowego Komitetu Obywatelskiego (KO) Ziemi Biłgorajskiej. W okresie od 1990 do 1994 wiceprzewodniczący Rady Miasta Biłgoraj z listy KO, przewodniczący Komisji Bezpieczeństwa. W latach 1998-2002 radny Miasta Biłgoraj z listy Akcji Wyborczej Solidarność (AWS): współinicjator uchwały o zmianie nazwy jednej z ulic na ul. Jana Pawła II oraz parku na Park Solidarności, uchwały o sprowadzeniu do Biłgoraja polskiej rodziny z Kazachstanu oraz nadania trzem kapelanom biłgorajskiej „Solidarności” tytułu Honorowego Obywatela Miasta Biłgoraja, współinicjator i współorganizator budowy w Biłgoraju Pomnika Krzyża Katyńskiego i Pomnika Jubileuszowego na 2000 lat chrześcijaństwa oraz powstania tablic pamiątkowych: Ofiar UB i Zbrodni Komunistycznych, Ofiar Gestapo, Kapelana „Solidarności” ks. Jerzego Popiełuszki i XX-lecia „Solidarności”. W latach 1990-2005 członek Zarządu Spółki do Zagospodarowania Wspólnot Gruntowych w Biłgoraju. Od 1991 r. członek Stowarzyszenia Internowanych Zamojszczyzny, od 1999 r. Stowarzyszenia Osób Represjonowanych w Stanie Wojennym Oddział w Lublinie. W 2006 r. członek Zarządu Powiatowego LPR. Redaktor i wydawca publikacji Kronika wydarzeń 1980-1990. Kalendarium biłgorajskiej „Solidarności”, cz. I i II (Biłgoraj 2001-2004 r.). Od 1995 do 1996 r. inicjator i współorganizator Regionalnego Festiwalu Pieśni Patriotycznej i Legionowej oraz redaktor i wydawca związany z festiwalem Śpiewnika pieśni patriotycznej i legionowej (Biłgoraj 1995, 1996 r.).
Od lutego 1983 r. do kwietnia 1989 r. rozpracowywany przez Wydz. V Komendy Wojewódzkiej Komisji Obywatelskiej (KW MO) w Zamościu i Rejonowy Urząd Spraw Wewnętrznych (RUSW) w Biłgoraju w ramach Sprawy Operacyjnego Rozpracowania (SOR) krypt. Znienawidzony.