Nowak Bernard

Urodził się w dniu 3 listopada 1950 r. w Kwidzynie. Absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, studiował na kierunku polonistyka (1976). W latach 1968-69 był kierownikiem mieszalni pasz w Państwowym Gospodarstwie Rolnym (PGR) Łagiewniki k. Krotoszyna, 1974-75 referentem w Przedsiębiorstwie Sprzętu i Transportu Wodno-Melioracyjnego w Lublinie, 1975-80 pracownikiem magla tamże, a od 1980 do listopada 1981 r. pracował zarobkowo w RFN.

Od grudnia 1981 r. był zatrudniony na etacie w Zarządzie Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ „Solidarność” w Lublinie, był redaktorem „Biuletynu Związkowego NSZZ RI «Solidarność»” (tytuł w brzmieniu z IX-XII 1981). W dniu 13 grudnia 1981 r. uczestniczył w wyniesieniu sprzętu poligraficznego z opuszczonej siedziby Zarządu Regionu w Lublinie i przewoził jeden z powielaczy na teren strajkującej Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego Państwowe Zakłady Lotnicze (WSK PZL) Świdnik. W dniach 13-15/16 grudnia był uczestnikiem strajku w WSK PZL, członkiem redakcji „Biuletynu Strajkowego Regionalnego Komitetu Strajkowego Regionu Środkowo-Wschodniego”. W nocy z 15 na 16 grudnia 1981 r. został pobity przez funkcjonariuszy Zmechanizowanych Oddziałów Milicji Obywatelskiej (ZOMO) w czasie opuszczania spacyfikowanego zakładu.

W styczniu 1982 r. był drukarzem (z Danutą Winiarską) na powielaczu offsetowym, przechowywanym we własnym mieszkaniu w Lublinie, 2 pierwszych numerów podziemnego „Biuletynu Informacyjnego NSZZ «Solidarność» Region Środkowo-Wschodni” (później „Biuletyn Informacyjny Tymczasowego Zarządu Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ Solidarność. Wydanie wojenne”). W 1982 r. był współinicjatorem (z Wiesławem Halejem i Dariuszem Dybciakiem) działalności podziemnego wydawnictwa Aut 82, przez kilka miesięcy był redaktorem, drukarzem, wydawcą i kolporterem książek. W latach 1982-89 kilkakrotnie przewoził z Paryża miesięcznik „Kontakt”, od 1983 r. kasety wydawnictwa Audio-Kontakt oraz Video-Kontakt Mirosława Chojeckiego (przekazywane do kopiowania głównie Wacławowi Białemu w Lublinie). W latach 1983-89 był jednym z czterech głównych drukarzy (z Januszem Rucińskim, Andrzejem Woytowiczem i Lechem Klimkowskim) „Informatora. Region Środkowo-Wschodni «Solidarność»” (drukowanego w mieszkaniu Izabeli Rucińskiej, matki J. Rucińskiego), a jednocześnie drukarzem (w tym samym składzie) niektórych książek Biblioteki Informatora, kilku numerów podziemnego „Miesięcznika. Opinie, komentarze, analizy” oraz pisma „ABC” (z blach otrzymywanych z Warszawy). W latach 1983-89 był redaktorem, wydawcą i drukarzem podziemnego „Biuletynu Tymczasowej Komisji Zakładowej NSZZ «Solidarność» FSC-Lublin”; koordynatorem działań Tymczasowej Komisji Zakładowej w Fabryce Samochodów Ciężarowych (FSC) w Lublinie. W latach 1984-89 redagował i składał książki podziemnego wydawnictwa „Komitywa” w Lublinie. W okresie ok. 1984-85 uczestniczył (z Andrzejem Matkowskim) w dwóch próbach emisji podziemnego Radia „Solidarność” w Lublinie. W czasie od marca 1979 do czerwca 1980 r. był rozpracowywany przez Wydział III Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Lublinie w ramach Sprawy Operacyjnego Rozpoznania krypt. „Nietoperz”.

Od 1989 r. był właścicielem Wydawnictwa Test w Lublinie, 1999-2004 dyrektorem Biura Projektów i Urbanizacji EM w Lublinie. Od 2005 prezes SPP Oddział w Lublinie, od 2006 r. Stowarzyszenia Wolnego Słowa Oddział w Lublinie. Autor powieści i opowiadań, m.in. Cztery dni Łazarza (Paryż 1990), Taniec koperwasów (Lublin 2003), Smolice N°86 (Lublin 2006).

Marcin Dąbrowski