Wojciechowski Zdzisław, ksiądz SJ

Urodził się 4 października 1956 r. w Grodźcu koło Konina. Po maturze wstąpił do zakonu jezuitów; w latach 1978-80 student na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego (TJ) w Krakowie; absolwent Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie (1983 r.); święcenia kapłańskie (1983 r.); w okresie od 1983-85 r. duszpasterz akademicki KUL; w latach 1985-88 studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (indywidualne z socjologii, doktoranckie z katolickiej nauki społecznej).

Po 1976 r. uczestnik zbiórek pieniężnych KOR dla represjonowanych robotników. W czasie studiów uczestnik grupy dyskusyjnej skupionej wokół ks. prof. Józefa Tischnera; zaangażowany w kolportaż niezależnych wydawnictw w środowisku akademickim w Krakowie; w okresie od marca do kwietnia 1980 r. wydawca pierwszej edycji książki ks. J. Tischnera Polski kształt dialogu; współpracował z działaczami Studencki Komitet Solidarności (SKS) (Teresą Honowską, Tadeuszem Konopką, Józefem Ruszarem); animator ruchu oazowego wśród studentów Krakowa.

W latach 1983-85 współzałożyciel przy Duszpasterstwie Akademickim (DA) KUL studenckiej wszechnicy Grupa Społeczna, w 1984 r. i 1985 r. współorganizator przy DA KUL Tygodni Społecznych (prelegenci m.in. Tadeusz Mazowiecki, ks. prof. J. Tischner, Jacek Ambroziak i Stanisław Opiela SJ); współorganizator rocznego studium dziennikarskiego dla studentów, z wykładami opozycyjnych dziennikarzy (m.in. Dariusz Fikus); uczestnik spotkań redakcyjnych Niezależnego Pisma Młodych Katolików „Spotkania”; kolporter podziemnych wydawnictw w ramach sieci dystrybucyjnej Anny Truskolaskiej z Biblioteki Uniwersyteckiej KUL; wykładowca podziemnej Wszechnicy Związkowej. Od marca do kwietnia 1984 r. członek kilkuosobowej grupy ekspertów kierowanej przez Lesława Pagę przy podziemnym Tymczasowego Zarządu Regionu (TZR) „Solidarności” w Lublinie, po wyjeździe L. Pagi do USA w latach 1987-88 przewodził grupie powiększonej do 15-20 osób, spotykającej się w pomieszczeniach oo. jezuitów przy ul. Królewskiej w Lublinie; od 1985 r. do 1986 r. duszpasterz środowiska nauczycielskiego, od 1985 r. do 1988 r. współodprawiający Msze za Ojczyznę w kościele oo. Jezuitów przy ul. Królewskiej w Lublinie (16. i 19. dnia miesiąca, zapoczątkowane w listopadzie 1984 r.). W okresie od 1988-92 r. w kościele akademickim Świętego Ducha w Toruniu, duszpasterz pracowników naukowych, prawników oraz kapelan KIK, odpowiedzialny za organizowanie cykli publicznych wykładów w DA. Utrzymywał bliskie kontakty ze strukturami podziemnej „Solidarności”.

W 1991 r. inicjator działalności Fundacji Pomocy Bliźnim w Toruniu. W latach 1992-93 przebywał w Niemczech, m.in. jako wolny słuchacz Wyższej Szkoły Filozoficzno-Teologicznej we Frankfurcie nad Menem. W latach 1993-96 duszpasterz akademicki w Szczecinie, od 1996 r. do 2001 r. duszpasterz Szkoły Głównej Handlowej (SGH) w Warszawie, w okresie od 2001-05 r. w domu rekolekcyjnym w Kaliszu, następnie w Gdyni, inicjator spotkań formacyjnych dla osób przeżywających kryzys wieku średniego (Męska Wspólnota w Połowie Drogi), od 2005 r. w Warszawie, m.in. kapelan ruchu Małżeńskie Drogi oraz współorganizator i wykładowca warsztatów przygotowujących do sakramentu małżeństwa. W 2000 r. współinicjator, w 2001 r. dyr. Jezuickich Dni Młodzieży w Świętej Lipce. Od 2008 r. wiceprezes Instytutu Ignacego Paderewskiego.

Odznaczony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001 r.).

Marcin Dąbrowski