Łodyga Jan Leonard

Urodził się 13 lutego 1944 r. w Puławach. Ukończył LO tamże (1963 r.), w latach 1963-64 student Uniwersytetu Warszawskiego, kierunek polonistyka.

W okresie od 1964 r. do 1966 r. sekretarz redakcji „Echa Puławskiego” (pisma wydawanego przy Zakładach Azotowych (ZA) w Puławach w Budowie), od 1966 r. do 1967 r. redaktor „Głosu FSC” w Lublinie, od 1967 r. do 1968 r. pracownik działu handlowego Spółdzielczego Domu Handlowego  (SDH) Społem w Puławach, od 1968 r. ponownie w ZA: m.in. od 1968 r. do 1970 r. sekretarz redakcji i redaktor rozgłośni zakładowej Nasze Sprawy, a w latach 1970-80 kierownik sekcji w dziale organizacji i zarządzania.

Od września 1980 r. w „Solidarności”, członek Komitetu Założycielskiego (KZ) w ZA, 10 września 1980 r. w Świdniku uczestnik spotkania założycielskiego Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego (MKZ) Regionu Środkowo-Wschodniego; wiceprzewodniczący KZ w ZA; od czerwca 1981 r. wiceprzewodniczący Zarządu Oddziału „Solidarność” Ziemia Puławska (zatrudniony na etacie).

13 grudnia 1981 r. współorganizator ewakuacji sprzętu z siedziby ZO w Puławach. W dniach 13-22 grudnia 1981 r. w ukryciu, 22 grudnia stawił się do pracy; 2 stycznia 1982 r. wezwany na przesłuchanie, zatrzymany na 48 godz. w areszcie KM MO w Puławach, 4 stycznia 1982 r. podczas równolegle przeprowadzonej rewizji w mieszkaniu SB skonfiskowała jego księgozbiór (3 worki), w tym wydawnictwa podziemne; ponownie zatrzymany na 48 godz. w areszcie KM MO w Lublinie; 8 stycznia 1982 r. internowany (pod pretekstem udziału w wyniesieniu powielacza z Zarządu Oddziału (ZO) „Solidarności” 13 grudnia 1981 r.) w Ośrodku Odosobnienia we Włodawie, od 22 kwietnia 1982 r. w Lublinie, od 2 sierpnia 1982 r. w Kwidzynie: 14 sierpnia 1982 r. pobity przez Służbę Więzienną w czasie pacyfikacji protestu internowanych; 23 sierpnia 1982 r. jego matka, Jadwiga Łodyga, będąca świadkiem pacyfikacji, złożyła do Prokuratury Wojewódzkiej w Elblągu zawiadomienie o pobiciu syna i innych internowanych, zwolniony 15 października 1982 r. W 1983 r. świadek w procesie internowanych z Ośrodku Odosobnienia w Kwidzynie, oskarżonych o pobicie funkcjonariuszy Służby Więziennej; w pracy przeniesiony na niższe stanowisko (kierownik sekcji przewozów pracowniczych w dziale administracyjno-gospodarczym); 2-krotnie udostępniał swoje mieszkanie na emisje podziemnego Radia „Solidarność”. 6 maja 1986 r. aresztowany w efekcie natrafienia przez SB na trop funduszy ZO „Solidarności” ukrytych po 13 grudnia 1981 r., przetrzymywany w AŚ w Lublinie, 6 sierpnia 1986 r. oskarżony o zagarnięcie mienia „Solidarności” (które po 13 grudnia 1981 r. władze stanu wojennego nakazywały oddawać do dyspozycji reżimowych pełnomocników ds. majątku związkowego), w trakcie procesu nie przyznał do winy, 15 grudnia 1986 r. skazany na 2 lata więzienia, następnie karę zmniejszono na mocy amnestii do 1 roku, karę wysokiej grzywny i odszkodowanie na rzecz Skarbu Państwa, 23 grudnia 1986 r. zwolniony; zwolniony z pracy, zatrudniany dorywczo, m.in. w zakładzie kamieniarskim; 20 stycznia 1988 r. osadzony w AŚ w Lublinie Oddział Zamiejscowy Leonów w celu odbycia reszty kary więzienia, 23 lutego 1988 r. po odwołaniach warunkowo zwolniony.

W 1989 r. uczestnik kampanii wyborczej Komitetu Obywatelskiego (KO) „Solidarność” na terenie Puław. W latach 1989-91 wiceprzewodniczący, 1991-94 członek ZO „Solidarność” Ziemia Puławska. W 1990 r. założyciel i redaktor nacz. „Tygodnika Puławskiego”. W lutego 1990 r. przywrócony do pracy w ZA: w 1990 r. operator pomp, w okresie od 1990-97 r. organizator i kierownik Ośrodka Informacji i Wydawnictw, od 1997 r. do 2002 r. kierownik sekcji w Zespole Promocji. Od 2002 r. na rencie, od 2009 r. na emeryturze.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2006 r.).

W okresie od lipca 1980 r. do marca 1981 r. rozpracowywany przez Wydz. III A KW MO w Lublinie w ramach Sprawy Operacyjnego Sprawdzenia (SOS), kryptonim Obrabiarka; od 1982 r. do 1986 r. przez Wydz. V KW MO w Lublinie/Rejonowy Urząd Spraw Wewnętrznych (RUSW) w Puławach w ramach Sprawy Operacyjnego Rozpoznania (SOR), kryptonim Wicek.

Marcin Dąbrowski