Urodził się 12 kwietnia 1951 r. w Zakrzówku koło Lublina. Absolwent Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS) w Lublinie, kierunek pedagogika (1976 r.).
Od 1975 r. zatrudniony w Komendzie Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej (KM MO) w Lublinie: inspektor Wydziału Dochodzeniowo-Śledczego, następnie kierownik sekcji operacyjno-dochodzeniowej Komisariatu IV w Lublinie.W latach 1978-81 członek Komitetu Zakładowego (KZ) PZPR przy KM MO w Lublinie.
Od maja 1981 r. zaangażowany w tworzenie ruchu związkowego wśród pracowników MO (m.in. z poparciem KZ PZPR); 29 maja 1981 współzałożyciel i przewodniczący Tymczasowego Komitetu Założycielskiego (TKZ) NSZZ Funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej (FMO) woj. lubelskiego; 1 kwietnia 1981 r. delegat na zjazd założycielski Związku Zawodowego (ZZ) FMO w Warszawie, członek Ośrodka Kształcenia Zawodowego (OKZ) ZZ FMO; od 1 do 7 czerwca 1981 r. delegat na rozmowy z Komisją Rządową w Warszawie; od czerwca 1981 r. skarbnik Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego (KZ) ZZ FMO; 19 czerwca 1981 w ramach represji zwolniony z pracy w MO; przedstawiciel OKZ ZZ FMO podczas I Krajowego Zjazdu Delegatów (KZD) . 30 listopada 1981 r. zatrzymany w Rykach przez SB (wraz ze Zbigniewem Żmudziakiem) w czasie powrotu z Warszawy do Lublina; zwolniony 1 grudnia 1981 r. po ostrej interwencji „Solidarności” (zwłaszcza KZ „Solidarność” Lubelskich Zakładów Naprawy Samochodów <<LZNS>> w Lublinie). 12 grudnia 1981 r. uczestnik ostatniego posiedzenia Komisji Krajowej (KK) „Solidarność” jako reprezentant OKZ ZZ FMO (m.in. rozmowy z Lechem Wałęsą nt. poparcia „Solidarności” w sprawie rejestracji ZZ FMO). 12 grudnia 1981 r. dotarł do grupy 9 milicjantów z ZZ FMO, głodujących na terenie Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego, z zamiarem dołączenia do głodówki.
W dniu 13 oraz z 14 ,a 15 grudnia 1981 r. uczestnik strajku w Stoczni Szczecińskiej (m.in. autor odezwy strajkujących do sił porządkowych, rozpowszechnianej w formie ulotek oraz przez głośniki radiowęzła). Po pacyfikacji stoczni w ukryciu w Szczecinie u rodziny Janiny i Ludwika Karasiewiczów, następnie ok. od 23 grudnia 1981 r. do kwietnia 1982 r. w Lublinie i Świdniku (w tym czasie SB zniszczyła jego samochód). W kwietniu 1982 r. zatrzymany podczas oglądania meczu na stadionie piłkarskim; wypuszczony po kilkunastogodzinnym przesłuchaniu i przetrzymywaniu w areszcie KM MO w Lublinie, podczas którego przyjął propozycję wyjazdu za granicę (kilka dni później SB cofnęła zgodę). W latach 1982-86 w potajemnym kontakcie z Wojciechem Samolińskim (członek Tymczasowego Zarządu Regionu <<TZR>>, do 13 grudnia 1981 rzecznik prasowy Zarządu Regionu <<ZR>>); bez możliwości zatrudnienia, prace dorywcze. W 1986 r. uciekł do RFN (korzystając z turystycznej wizy tranzytowej do Włoch).
W 1990 wrócił do kraju, przywrócony do pracy w KM Policji w Lublinie: kierownik sekcji operacyjno-dochodzeniowej Komisariatu IV, komendant Komisariatu VII, komendant Komisariatu III,w latach 1996-2000 z-ca komendanta miejskiego Policji w Lublinie. W 1995 r. został absolwentem prawa na UMCS w Lublinie. Od 2000 na etacie radcy w KW Policji w Lublinie, oddelegowany do pracy związkowej jako przewodniczący Zarządu Wojewódzkiego (ZW) NSZZ Policjantów w Lublinie. Od 2006 r. na emeryturze.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2002 r.).
W okresie od 4 grudnia 1987 r. do 17 stycznia 1990 r. rozpracowywany przez Wydz. II Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych (WUSW) w Lublinie w ramach Sprawy Operacyjnego Sprawdzenia (SOS), kryptonim Oficer.